เดินเที่ยวไร่กระเทียม..ที่บ้านนาปลาจาด
เรื่องและภาพ : นิพนธ์ เรียบเรียง
แหล่งท่องเที่ยวในแม่ฮ่องสอนนั้นมีอยู่มากมายและเป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวเป็นอย่างดี ตั้งแต่วัดวาอารามที่เก่าแก่งดงาม อย่างวัดหนองจองคำหรือที่คุ้นปากกันว่า พระธาตุจองคำนั่นเอง พระธาตุดอยกองมูที่ยามเช้าตรู่จะงดงามในม่านหมอก บ้านน้ำเพียงดินที่มีชาวปาด่องหรือที่รู้จักกันในชื่อกระเหรี่ยงคอยาวให้ได้พบเห็นกัน แต่ในวันนี้ห่างจากตัวเมืองราวยี่สิบกิโลเมตรบนเส้นทางไปจุดผ่อนปรนชายแดนห้วยผึ้งด่านชายแดนไทยพม่า (ฝั่งตรงข้ามจะเป็นเขตรัฐฉาน) มีชุมชนเล็กๆชื่อว่าบ้านนาปลาจาดเปิดบริการที่พักแบบโฮมสเตย์ พร้อมทั้งนำพานักท่องเที่ยวไปชมไร่กระเทียมแสนสวยงามของพวกเขา.......
ข้ามลำห้วยบนสะพานไม้ไผ่สู่ไร่กระเทียม...
“ห้วยสะแง๊ะมีน้ำไหลตลอดปีโดยมีต้นทางมาจากพม่า” ผู้นำชุมชนเล่าให้ฟังขณะพาเราเดินข้ามฟากไปยังไร่กระเทียมบนเนินเขา แต่ผมยังโอ้เอ้อยู่แถวเพิงไม้ไผ่ริมลำห้วยเพราะรูปพ่อหลวงรัชกาลที่เก้าที่ชาวบ้านขัดติดไม้ไว้ด้านบนใต้หลังคา
และนี่คงเป็นแรงใจให้พวกเขาในการสู้งานหนักกลางแจ้ง “กินน้ำชาก่อน” ชาวบ้านที่นั่งพักอยู่ด้านในร้องเรียกผมอย่างเป็นมิตร ผมยิ้มตอบไมตรีของเขาก่อนจะเดินตามชายหนุ่มสองคนที่บนบ่ามีไม้คานที่แขวนพวงกระเทียมไว้ทั้งสองด้าน
นอกจากใช้นำจากลำห้วยสะแง๊ะแล้วการปลูกกระเทียมของที่นี่ยังมีแหล่งน้ำแร่ธรรมชาติ ที่ผุดมาจากใต้ดินและมีการทดลองแล้วว่าให้ผลผลิตที่ต่างออกไปด้วย ดูเหมือนธรรมชาติที่นี่มันช่างเป็นใจให้กับพวกเขาเหลือเกิน
Home stay และวิถีแบบไทยใหญ่...
มันเป็นโรงไม้ที่สูงสักสามเมตรกว่าๆน่าจะได้ไม่มีฝาปิดกั้นเนื่องจากต้องการให้ลมและแสงผ่านเพื่อช่วยกำจัดเชื้อรา ภายในนั้นเรียงรายไปด้วยกระเทียมแล้วก็...กระเทียม “มาจัดถ่ายแฟชั่นยังได้เลยนะเนี่ยสวยมาก” เสียงช่างภาพสองคนคุยกัน
ผมขอเจ้าบ้านเข้าไปชมห้องพักที่จัดเป็นแบบโฮมสเตย์บ้านเรือนไม้สองชั้นสะอาดสะอ้านมีที่นอนฟูกบนเตียง ราคาอยู่ที่คืนละ 450 บาท รวมอาหารเช้า และขอบอกว่าอาหารที่นี่อร่อยมากๆ
เมนูที่พวกเราได้ชิมในมื้อกลางวันนั้นคือ ไก่อุ๊บ (อุ๊บนั้นคล้ายการนึ่ง) เขาใช้ไก่บ้านเนื้อแน่นหมักในเครื่องเทศหลายอย่าง
แต่ที่โดนใจผมที่สุดเห็นจะเป็นยำหัวปลีที่เครื่องครบครับทั้งกุ้งแห้งและพริกกระเหรี่ยงทอดเรียกได้ว่ากินกันจนอิ่มนิ่งไปหมดทุกคนละครับ
กิจกรรมของนักท่องเที่ยวที่นี่...
อาจารย์เกษม กุณาศรี จากคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ หัวหน้าโครงการ การศึกษาศักยภาพและพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนจังหวัดแม่ฮ่องสอน ฝ่ายการวิจัยมุ่งเป้า สกว. ผู้ทำหน้าที่นำพาพวกเรามาเล่าให้ฟังว่า
บ้านนาปลาจาดนั้นถือเป็นจุดแวะพักสำหรับผู้ที่ต้องการผ่านแดนไปเที่ยวชมหรือไหว้พระในเขตรัฐฉาน วิถีเกษตรแบบไทยใหญ่ของที่นี่จึงทำให้นักท่องเที่ยวได้มีส่วนร่วมเรียนรู้หรือลงมือเพาะปลูกบ้างเพื่อเป็นประสบการณ์ชีวิต
รูปแบบการท่องเที่ยวในวันนี้เปลี่ยนไปจากเดิมมาก คนหนุ่มสาวสนใจเรื่องวิถีและภูมิปัญญาของชาวบ้านที่สั่งสมกันมานาน รวมทั้งการเรียนรู้ที่ไม่จำกัดยังช่วยให้เกิดการต่อยอดปรับปรุงให้ร่วมสมัย
ผมคุยกับอ.เกษมว่าน่าจะจัดทำเวิร์ค ช้อปถ่ายภาพที่นี่มาก เพราะความงดงามทางธรรมชาติและรูปแบบของการใช้ชีวิตแบบเกษตรพอเพียง...
ขอขอบคุณ ฝ่ายการวิจัยมุ่งเป้า สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
